Pracodawca od października 2013 roku wprowadził wobec zatrudnionych magazynierów ruchomy czas pracy z art. 140[1] § 1 Kodeksu pracy. Pracownicy wykonują zadania zgodnie z harmonogramem ustalonym dla miesięcznego okresu rozliczeniowego, przewidującym różne godziny rozpoczynania i kończenia pracy w poszczególnych dobach. Zostało to uzależnione od godzin dostaw towaru uzgodnionych z kontrahentami pracodawcy oraz ma na celu pełne i produktywne wykorzystanie czasu pracy. Pracodawca określił w regulaminie pracy zasady odpracowywania wyjść prywatnych. Regulacja ta stanowi, że zwolnień od pracy udziela pracodawca na pisemny wniosek zatrudnionego. Pracodawca decyduje również o terminie ich odpracowania – z zastrzeżeniem, że musi to nastąpić w ramach tego samego miesięcznego okresu rozliczeniowego. W przypadku nieodpracowania prywatnego wyjścia, niezależnie do przyczyn, pracodawca ma prawo do proporcjonalnego obniżenia wynagrodzenia należnego za dany miesiąc. Jeden z pracowników magazynu korzystał z wyjść prywatnych wyjątkowo chętnie, zwalniając się przeważnie na dwie godziny przed końcem dniówki. Jak rozliczyć jego czas pracy i prawidłowo ustalić wynagrodzenie, jeśli pracownik jest wynagradzany stałą stawką miesięczną w kwocie 3.000 zł, a w październiku 2013 roku pracował w wolną sobotę, również w nadgodzinach dobowych, a ponadto odpracował tylko część wyjść prywatnych?